آنها که از گناه به دورند و از خطر معصیت به سلامت جسته اند

شایسته است که بر گناهکاران و نافرمانان ببخشایند و به آنها ببخشایند

وبه آنها مهر ورزند و سپاس بی گناهی بر آنها چیره باشد تا به گناهکاران نتازند

و به غیبت آنها نپردازند

این غیبتگر را چه می شود که برادرش را غیبت می کند و به سرزنش او می پردازد؟

آیا به یاد نمی آورد که خداوند گناهان او را پوشیده داشته و رسوایش نساخته است ؟

گناهانی که از گناهان برادرش بزرگتر بوده است؟

چگونه او را به گناهی سرزنش می کند که خود نیز به مانند آن را مرتکب شده است ؟

و اگر گناهی مثل گناه او انجام نداده در انجام گناهانی که از آن بزرگتر است

به نافرمانی خدا پرداخته است و به خدا سوگند اگرهم گناه بزرگی به جا نیاورده

و گناهش کوچک بوده است ؛ گستاخی او بر عیب جویی مردم از آن گناهان بزرگتر است

ای بنده خدا !!

در عیب جویی هیچ گناهکاری شتاب مکن

شاید که خدا او را آمرزیده باشد و بر گناه کوچک خود ایمن مباش شاید که به جهت

آن کیفر یابی

پس هر کدام از شما به گناه دیگری آگاه است باید از بدگویی او دست بردارد

و به جبران گناه خویش بپردازد و به سپاس پاکدامنی خویش  به افشای گناهان دیگران

نپردازد