2 ـ تکیه گاه براى مبارزه با حوادث سخت زندگى
مذهب تکیه گاه مؤثرى براى مبارزه با حوادث سخت زندگى و پیشگیرى از واکنش هاى نامطلوب یأس و نومیدى است که به هنگام برخورد با مشکلات و بن بست هاى زندگى دست مى دهد.
یک فرد مذهبى با ایمان راسخ به خدا که مبدأ بى پایان علم و قدرت است; و با اتکاءِ و استمداد از لطف و یارى او، در برابر هیچ مشکلى خود را تنها و ضعیف و ناتوان نمى بیند، چرا تنها ببیند با این که تحت حمایت کسى قرار دارد که بر هر چیز قاهر و قادر است.
و با ایمان به این که هر بن بست و مشکلى با حمایت بى دریغى که او از بندگانش دارد حل شدنى است، هرگونه عوامل «یأس و نومیدى» را از خود دور مى سازد.
به همین دلیل کمتر موردى مى توان پیدا کرد که یک فرد مذهبى گرفتار عکس العمل هاى حاد یأس مانند «انتحار و خود کشى، هیجان هاى عصبى; بیمارى هاى روانى» که واکنش ناامیدى و احساس شکست قطعى هستند; شده باشد.
قرآن مجید مى گوید: بدانید دوستان خدا هرگز نمى ترسند و از هیچ چیز اندوهگین نمى گردند.
امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: یک آدم با ایمان هرگز خودکشى و انتحار نمى کند.
بنابراین «ایمان مذهبى» از یک سو «عامل تحرک و جنبش» و از سوى دیگر «عامل بازدارنده»; در برابر اثرات منفى درگیرى ها و پیکارهاى انسان با حوادث سخت زندگى است.
«برتراند راسل» مى گوید: «در آلمان پس از سقوط نازى ها خطر اغتشاش فکرى و ایدئولوژیکى بوجود آمد، ولى شکى نیست که مذهب یکى از بزرگترین عوامل بازگشت به ثبات در این کشور بوده است».(1)
«رفتار بشر که از اتکاى به دین برخوردار نیست دچار هرج و مرج اپیکورى خاصى مى شود، و حیاتى که پایه تسلى از ایمان و عقیده ندارد، همچون بارى سنگین و غیر قابل تحمل خواهد بود.»(2) و به این ترتیب زندگى بدون مذهب میدانى است براى اغتشاش فکرى و بارى است غیر قابل تحمل.
