پاداش گریه برای زینب علیهاالسلام از زبان رسول خدا

هنگام ولادت حضرت زینب علیهاالسلام جبرئیل نازل شد و عرض فرمود: «یا رسول اللّه! نام این دختر را زینب بگذار». آن گاه جبرئیل گریست و پیامبر صلی الله علیه و آله از علت گریه او پرسید، پاسخ داد: این دختر از آغاز زندگی تا پایان عمر خویش، با درد و رنج خواهد زیست.

زینب علیهاالسلام در کربلا

بهترین جلوه گاه برای شناخت شخصیت وجودی حضرت زینب علیهاالسلام، حادثه جانگداز عاشورا و اسارت خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله است. برخورد باستمگران زمان که تاریخ جزئیات آن را نیز ثبت کرده، بزرگی دختر امیرم?منان را گواهی می‌دهد.

او با اجازه شوهر خود، عبداللّه بن جعفر، که به دلیل بیماری و ناتوانی نتوانست به همراه امام حسین علیه السلام برود، به یاری امام خویش شتافت و حتی برای حفظ جان امام سجاد علیه السلام، به مقام وصایت و نیابت ظاهری نایل گردید.

شب عاشورا

از امام سجاد علیه السلام روایت شده است که در شب عاشورا، در خیمه‌ام بودم و عمه‌ام زینب از من پرستاری می‌کرد. پدرم امام حسین علیه السلام در خیمه خودش مشغول خواندن اشعاری در مذمت دنیا و بیان بی وفایی آن بود. او این اشعار را چندین بار تکرار کرد و من مقصودش را از خواندن این اشعار دانستم، ولی هر گونه بود جلو ترکیدن بغضم را گرفتم. ناگهان عمه‌ام زینب با شنیدن این شعرها بی تاب شد و نزد برادرش دوید و گفت: «آه از این مصیبت! ای کاش مرگ من فرا می‌رسید».

امام حسین علیه السلام خواهرش را دلداری می‌داد و ضمن سفارش به بردباری، او را برای روبه رو شدن با مصیبت‌های بزرگ آماده کرد.

صبر زینب علیهاالسلام در عاشورا

زینب علیهاالسلام، کوه بردباری است. صبر هم شرمنده اوست که نمی‌تواند عظمت کار زینب را بیان کند. وقتی در صحنه کربلا نظر می‌کنیم و برگ برگ خونین عاشورا را ورق می‌زنیم، شاخه های درخت تنومند صبر زینب علیهاالسلام را در صفحه صفحه این روز هولناک می‌بینیم.

زینب علیهاالسلام در عاشورا نه تنها بی صبری نمی‌کند، بلکه امام حسین علیه السلام را در مصیبت‌ها دلداری می‌دهد. زمانی که از سنگینی داغ علی اکبر توان حرکت از پاهای مبارک امام حسین علیه السلام گرفته می‌شود، زینب علیهاالسلام خود را به میدان می‌رساند و از اندوه برادر می‌کاهد.

صبر زینب علیهاالسلام در وداع گل می‌کند، آنجا که کهنه پیراهنی را برای برادر می‌آورد و می‌داند که پوشیدن این پیراهن برای چیست.

سخنان زینب علیهاالسلام هنگام شهادت امام حسین علیه السلام

وقتی زینب کبری علیهاالسلام امام و برادر خویش را خسته و زخمی در محاصره دشمنان بی شرم دید که کمر بر قتل او بسته‌اند، از خیمه بیرون آمد و ابن سعد را مخاطب ساخت و به صورتی تحقیرآمیز به او گفت: «ای پسر سعد! آیا اباعبداللّه الحسین کشته می‌شود و تو تماشا می‌کنی؟»

ابن سعد که تا آن لحظه سرمست پیروزی و مغرور ریاست بود، با شنیدن این سخن چنان یکه خورد که گویی پتک آهنین بر سرش زدند. پس بی اختیار گریه کرد، ولی صورتش را برگرداند تا شرمندگی خویش را پنهان کند، ولی چه سود که دنیاطلبی، چشم و گوش آن‌ها را کور و کر کرده و قفلی بر دل‌هایشان زده بود. در این میان، زینب کبری علیهاالسلام ساکت ننشست و به لشکر دشمن گفت: «آیا میان شما مسلمانی نیست؟» همین دو جمله کوتاه، چنان تزلزلی در ارکان لشکر دشمن افکند که تا پایان عمر ننگینشان اثر آن نمایان بود.

مرثیه های زینب علیهاالسلام در کربلا

عصر عاشورا که خیمه‌ها را آتش زدند، زنان از خیمه بیرون دویدند و زمانی که چشم شان به شهدا افتاد، به صورت خویش زدند و عزاداری کردند. در این حال، زینب کبری علیهاالسلام، با صدایی حزین چنین می‌گفت: «ای محمد! درود فرشتگان آسمان بر تو باد، این حسین است که به خون خود آغشته شده و اعضای بدنش از هم جدا گشته است.»

شکایت ما به درگاه خدا، پیشگاه محمدمصطفی، علی مرتضی، فاطمه زهرا و حمزه سیدالشهداست. ای محمد! این حسین است که در این دشت روی زمین افتاده و باد صبا بر پیکر او گرد و غبار می‌افشاند. او را ناپاک زادگان کشته‌اند. یاران محمد! آخر اینان فرزندان پیامبرند که همانند اسیران آنان را می‌برند.

راوی می‌گوید: به خدا سوگند زینب علیهاالسلام کاری کرد که هر دشمن و دوستی به گریه افتاد.

بازگشت به مدینه و وفات

زمانی که زینب کبری علیهاالسلام دیوارهای شهر مدینه را می‌بیند، یاد آن روز می‌افتد که با برادر و امامش حسین علیه السلام از این شهر خارج می‌شدند. او به یاد قربانیان کعبه عشق می‌افتد و جای آن‌ها را خالی می‌بیند. زینب علیهاالسلام در مدینه مرثیه نمی‌خواند؛ زیرا هر کس قد خمیده و چهره شکسته او را می‌دید، بی اختیار اشکش جاری می‌شد.

مدینه، غرق ماتم و عزا بود و چنان تحوّلی در شهر ایجاد شد که زمینه برای انقلاب بر ضدّ حکومت یزید فراهم گردید. اگر زینب علیهاالسلام پرچمدار رسالت نهضت نبود و خداوند نیز صبر شگفتی به او عنایت نمی‌فرمود، بعید بود بتواند جان سالم از معرکه کربلا به در برد. از این رو، وقتی توانست بار مسئولیت خویش را به مقصد برد و جنایات امویان را درتاریخ به ثبت برساند، نتوانست مدت زیادی بدون امام حسین علیه السلام در دنیا بماند. این اسوه پایداری، بنابر قول مشهور پس از حدود یکسال و نیم از واقعه کربلا، در شب یکشنبه پانزدهم رجب سال 62 هجری جان به جان آفرین تسلیم کرد.

گریه برای زینب علیهاالسلام

هنگام ولادت حضرت زینب علیهاالسلام جبرئیل نازل شد و عرض فرمود: «یا رسول اللّه! نام این دختر را زینب بگذار». آن گاه جبرئیل گریست و پیامبر صلی الله علیه و آله از علت گریه او پرسید، پاسخ داد: این دختر از آغاز زندگی تا پایان عمر خویش، با درد و رنج خواهد زیست.

گاهی به درد مصیبت شما و زمانی در ماتم مادرش فاطمه، پدرش علی و برادرش حسن مجتبی علیه السلام گریه خواهد کرد. از همه بالاتر، به سختی‌های کربلا گرفتار می‌شود و مویش سفید و قامتش خمیده می‌گردد.

با شنیدن این خبر همه گریستند. در این حال حضرت زهرا علیهاالسلام پرسیدند: ثواب گریه برای دخترم زینب چیست؟ پیامبر فرمودند: ثواب گریه بر مصیبت‌های زینب کبری، مانند ثواب گریه بر برادرش حسین علیه السلام است.

 فرآوری : زهرا اجلال 

حضرت زینب سلام الله علیها به تنهایی یک دانشگاه است

قهرمانی حضرت زینب (سلام الله علیها) در اوراق دفتر تاریخ محبوس مانده، و چنان که شایسته است به صحنه‌های زندگی ما کمتر پا نهاده است. اغلب بر سبیل دلسوزی و اظهار وفاداری، مجلسی می‌آرایند و بر مصایب او تأسف می‌خورند. برخی افراد متمول برای حفظ منافع و سرمایه‌های باد آورده خود، ماسک اسلام به صورت می‌کشند و ادّعای دوستی اهل بیت (علیه السلام) می‌کند.

اگر با دید واقع‌بینانه به مسائل بنگریم، در می‌یابیم شیوه زندگی پیشوایان دین ما با سلوک بسیاری از مدّعیان همگونی ندارد. باید بدانیم تا زمانی که جامه زهد و پارسایی را به عنوان زینت‌بخش خود برنگزینیم، نه تنها به معرفت واقعی اهل بیت (علیه السلام) نمی‌رسیم بلکه دنیادوستی ما را از محضر آنان دور می‌سازد.

حضرت زینب (سلام الله علیها) به تنهایی یک دانشگاه است. درس‌هایی که این بزرگ‌آموزگار به نوع بشر می‌دهد، در واژه‌های علمی امروز نمی‌گنجد. دختر علی بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) در هر میدانی قهرمان است.

در میدان زهد، عبادت، عشق و معرفت، سیاست و در تمامی ابعاد زندگی‌اش اسطوره‌ای بی‌نظیر است. اوست که به صبر و استقامت معنا می‌بخشد؛ به شهامت و شجاعت آبرو می‌دهد؛ بر قامت غیرت و مردانگی لباس عزت می‌پوشد؛ بلا و مصیبت را خجل و شرمنده می‌سازد و در بند اسارت؛ امید به زندگی و شور و مبارزه و توان ستیز را شرمسار خود می‌کند.

آری زینب کبری (سلام الله علیها) این همه عظمت دارد، چه شده است که هنوز آن طور که باید و شایسته است شناخته نشده است!؟ قهرمانی که با آن همه صراحت و قاطعیت خود را معرفی کرد، چه شده است که با همه تلاش‌هایی که برای شناختن او شده، باز میان ما غریب است؟ چرا چهره دل‌آرای او هنوز در پرده پندارهای ما زندانی است؟ چرا هنوز با هدف قیام امام حسین (علیه السلام) و ماهیت اسارت خواهرش، فاصله داریم!؟

اگر مرام و شیوه دختر فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در متن زندگی قرار می‌گرفت، همه انسان‌ها به صفات شجاعت، رشادت، شهامت و ستیز در مقابل کفر و بیداد آراسته می‌گردیدند، و زنِ دنیای امروز به جای خزیدن در لاک تجمل و زیور و خودآرایی، پا به میدان مبارزه می‌نهاد و عرصه را بر خودکامگانِ سودجو تنگ می‌کرد و به جای آنکه بازیچه دست قدرت‌های شیطانی شود و موجبات فساد و تباهی خود و جامعه را فراهم آورد، عاملی برای ثبات و رشد جامعه به حساب می‌آمد.

زن معاصر برای رهایی از اسارت فرهنگ غرب، راهی ندارد جز آنکه زینب (سلام الله علیها) را به عنوان الگو و سرمشق زندگی خود برگزیند.

بانویی که در خانه دشمنِ قدرتمند و مغرور، چنان با کلامش بر او زخم می‌زند که به مرگ خود راضی می‌شود. بانویی که راه دفن ظلم و ستم را به بشر آموخت؛ بانویی که اسارتش، درخشش حضور فعال زن در صحنه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی و بر هم زننده معادلات سیاسی چیره بر جامعه است.

به امید آنکه با پیروی از آن حضرت و انتخاب شیوه زندگی ایشان در راه رستگاری گام نهیم.

منبع: سایت سبطین

تفکیک جنسیتی در الگوبرداری!!!

برپایی همایش ها و نشست هایی زنانه و دعوت از سخنران و یا کارشناسان زن به خصوص در صدا و سیما و مدام زنان را مخاطب قرار دادن و پیوسته روی جنبه زن بودن ایشان تکیه کردن در سخنرانی ها و گفتگوها، همه نشانه از این دارد که تصور ما نسبت به حضرت زهرا و زینب کبری سلام الله علیهما این است که ایشان تنها برای زنان الگو هستند و بس.

این تصور تنها به بانوان مقدسی که نام بردیم ختم نمی شود و دایره آن مردان والا مقام را در نیز بر می گیرد. در این تصور رایج، همانگونه که زنان والا مقام الگوی اختصاصی برای زنانند، انبیاء و امامان معصوم علیهم السلام نیز الگوی اختصاصی مردانند و اگر از فضایل اخلاقی و کمالات انسانی آنها سخنی گفته می شود مخاطب آن سخن، فقط جامعه مردان است و زنان را در این بین کاری نیست.

و این تقسیم بندی جنسیتی در معرفی الگو که در بین ما رواج دارد کاری است که با فرهنگ قرآن، بیگانه است. در فرهنگ تربیتی قرآن کریم هر گاه که بحث به معرفی الگو می رسد تنها چیزی که مطرح نیست جنسیت الگو و الگوگیرنده است.

بارزترین نمونه بی اعتنایی به این تفکیک جنسیتی در ارائه الگو را می توان در آیات پایانی سوره مبارکه تحریم مشاهده کرد.

در سه آیه پایانی این سوره خداوند متعال خطاب به تمام مردان و زنان، برای هر یک از دو مسیر کفران و اطاعت، دو زن را برای نمونه و الگو معرفی می کند.

در آیه 10 که مربوط به معرفی نمونه های کفرورزی است خداوند متعال زن حضرت نوح و زن حضرت لوط را الگوی مردان و زنان کافر معرفی می کند:

«ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِینَ کَفَرُواْ امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ  کَانَتَا تحَْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَلِحَینْ‏ِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ یُغْنِیَا عَنهُْمَا مِنَ اللَّهِ شَیًْا وَ قِیلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِینَ»؛ خدا براى کافران(چه مرد و چه زن)، زن نوح و زن لوط را نمونه ذکر کرده است که تحت سرپرستى و زوجیت دو بنده شایسته از بندگان ما بودند، ولى [در امر دین و دین‏دارى‏] به آن دو [بنده شایسته ما] خیانت ورزیدند، و آن دو [پیامبر] چیزى از عذاب خدا را از آن دو زن دفع نکردند و [هنگام مرگ‏] به آن دو گفته شد: با وارد شوندگان وارد آتش شوید. 

 در مقابل وقتی سخن از ایمان و بندگی خدا می شود باز تمام مومنین؛ چه مرد و چه زن را مخاطب خود ساخته و برای تمام آنها آسیه و مریم سلام الله علیها را مَثَل می زند و با معرفی این دو مردان و زنان مومن را به تآسی و الگو گیری رفتاری از ایشان فرا می خواند:

«وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِینَ ءَامَنُواْ امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبّ‏ِ ابْنِ لىِ عِندَکَ بَیْتًا فىِ الْجَنَّةِ وَ نجَِّنىِ مِن فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نجَِّنىِ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ * وَ مَرْیمَ‏َ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتىِ أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهِ مِن رُّوحِنَا وَ صَدَّقَتْ بِکلَِمَاتِ رَبهَِّا وَ کُتُبِهِ وَ کاَنَتْ مِنَ الْقَانِتِینَ»

و خدا براى م?منان همسر فرعون را مثل زده است هنگامى که گفت: پروردگارا! براى من نزد خودت خانه‏اى در بهشت بنا کن ومرا از فرعون و کردارش رهایى بخش ومرا از مردم ستمکار نجات ده. * و [نیز] مریم دختر عمران [را مثل زده است‏] که دامان خود را پاک نگه داشت و در نتیجه از روح خود در او دمیدیم و کلمات پروردگارش و کتاب‏هاى او را تصدیق کرد و از اطاعت‏کنندگان [فرمان‏هاى خدا] بود.

یک نکته ادبی

در زبان عربی برای اشاره به جمع مردان و زنان از همان الفاظی استفاده می شود که برای جمع مردان به کار می رود؛ که الذین و الرجال دو مورد از آنهاست.

شبیه این تعبیر در فارسی نیز وجود دارد. ما در فارسی به جمع مردان و زنان می گوییم «مردم» و هیچگاه «زنم» گفته نمی شود.

بنابراین وقتی در آیات ذکر شده «الذین» آمده این به معنای تمام زنان و مردان است؛ بدون تفکیک جنسیتی.

تمام آنچه گفتیم برای این بود که ذهن گویندگان و نویسندگان و نیز شنوندگان و خوانندگان ایشان را به این نکته مهم توجه دهیم که در فرهنگ اصیل سلامی ملاک، آن عبادت و فضیلت و کمال انسانی است که اگر در کسی بود باید بدان توجه داده شود و همگان را به تأسی از آن دعوت کرد و در این بین مرد بودن و یا زن بودن آن شخص، مهم نیست.

اگر حضرت زینب سلام الله علیها توانست در سایه عبادت و بندگی با معرفت خداوند متعال به مقامات عالی انسانی نائل شود او برای زن و مرد ما الگوست؛ نه فقط برای زنان تا ما کارشناس زن دعوت کنیم و از او بخواهیم تا شخصیت زنانگی حضرت را برای زنان ما توصیف کند. هر چند این کار در جای خود بسیار ارزشمند و ستودنی است؛ اما نباید این بزرگ شخصیت عالم را در همین حد محدود کرد و مردان را از مخاطب قرارگرفتن ایشان خارج نمود.

هنر گوینده و نویسنده زینبی ما باید این باشد که بتواند چهره عالم گیر آن بانو را به تصویر بکشد آنهم تصویری که مردان و زنان عالم را به پیروی و تأسی از آن حضرت وادارد.

موضوعاتی مانند اطاعت و بندگی خدا ، ولایت پذیری و حرکت در خط امامت ، صبر و استقامت ، ایستادگی حیرت آور در برابر دشمن تا بن دندان مسلح ، مدیریت بحران ، دفاع از نهضت تا سرنگونی نظام ستم و ... قابلیت آن را دارند که مردان و زنان عالم را در تمام اعصار درنوردیده و شخصیت این بانوی نمونه اسلامی را به عنوان الگویی بی نظیر به جهانیان بشناساند.

امید پیشگر 

چند ویژگی بارز از حضرت زینب ‌(سلام الله علیها)

اگر از منظر علمی، سیاسی، فردی و اجتماعی، شخصیت زینب کبری (سلام الله علیها) را مورد مطالعه قرار دهیم متوجه خواهیم شد که وی از یک جهت شخصیتی کامل، نزدیک معصوم و در عین حال انسانی است که در شرایط بحران، تمام مسیر را به درستی پیموده و ن را مدیریت کرده است.

صبر و بصیرت

شخصیت زینب ‌(سلام الله علیها) تربیت شده دامان مکتب خانواده و مجموعه‌ای است که افراد این خاندان هر کدام انسان‌های جامعی هستند که تمام فضایل و کرامات اخلاقی در این خاندان جمع شده است.

اگر از منظر علمی، سیاسی، فردی و اجتماعی، شخصیت زینب کبری (سلام الله علیها) را مورد مطالعه قرار دهیم متوجه خواهیم شد که وی از یک جهت شخصیتی کامل، نزدیک معصوم و در عین حال انسانی است که در شرایط بحران، تمام مسیر را به درستی پیموده و آن را مدیریت کرده است.

عالمه غیر معلمه

حضرت زینب (سلام الله علیها) شخصیتی عالمه و از هر جهت علمی بودند که بخشی از این علم بر اثر شاگردی در محضر پدر و مادر بزرگوارشان بوده و بخش دیگر آن لطف و عنایت خداوند بر افرادی است که در مسیر حق قرار می‌گیرند.

ابعاد معنوی و تقوای ملکوتی در مجموع، شخصیت جامعی از حضرت زینب (سلام الله علیها) می‌سازد که بهترین الگو برای افراد بشر اعم از زنان و مردان به شمار می‌رود از این رو زنان مسلمان و زنان ایرانی باید به وجود چنین الگوئی در دین اسلام افتخار کنند و پیرو مکتب آن بانوی بزرگوار باشند.

بصیرت زینب (سلام الله علیها) علاوه بر مقاومت ایشان موجب شد تا آخرین لحظات در راه حق ایستادگی کرده و مسیر صحیح را برگزیند لذا اگر جامعه امروز ما بخواهد راه صلاح و رستگاری را طی کند باید دو عنصر بصیرت و صبر را در رأس امور خود قرار دهد.

ولایت‌پذیری ویژگی بارز دیگری از حضرت

ولایت‌پذیری و اطاعت محض از ولی زمان مهم‌ترین ویژگی شخصیتی حضرت زینب(سلام الله علیها) است.

حضرت زینب(سلام الله علیها) شخصیت بزرگواری در تاریخ اسلام است که می‌تواند برای تمام افراد جامعه اعم از زن و مرد الگوی رسیدن به سعادت و رستگاری باشد.

بیشترین شناختی که ما از این بانوی بزرگوار سلاله عصمت و طهارت پیدا کرده‌ایم به پس از واقعه عاشورا برمی‌گردد و در واقع می‌توان گفت اگر واقعه عاشورا نبود، بسیاری از ابعاد شخصیتی حضرت زینب(سلام الله علیها) نهفته می‌ماند.

جامعه امروز ما در چند محور می‌تواند از حضرت زینب(سلام الله علیها) درس بیاموزد که نخستین محور، عبادت وی است که حتی در بحرانی‌ترین شرایط نیز ترک نشد.

نقل شده که حضرت زینب(سلام الله علیها) آنقدر به نماز شب عشق می‌ورزید که حتی در شب یازدهم محرم با همه سختی‌هایی که در روز عاشورا به او وارد شده بود، نماز شب خود را ترک نکرد.

بنابراین تعبد و تحجد حضرت زینب(سلام الله علیها) یکی از بارزترین ویژگی‌های این شخصیت بزرگوار است که برای مرد و زن می‌تواند الگو باشد.

ویژگی دیگر حضرت زینب(سلام الله علیها) شجاعت و شهامت وی است که در میان زنان این ویژگی زینب(سلام الله علیها) بسیار شاخص و بارز بود.

حضرت زینب(سلام الله علیها) در مقام ایستادگی در برابر ظلم و ستم بسیار پایدار و استوار بود و تعداد زیاد دشمنان نتوانست او را از پیروی از ولایت منصرف کند.

حضرت زینب(سلام الله علیها) با استقامت و نشان دادن صبر بی‌بدیل در برابر دشمن در مسیری که امام حسین(علیه السلام) آغاز کرد، جریان کربلا را به یک مکتب جاوید و اثرگذار در تاریخ تبدیل کرد.

در جریان حادثه عاشورا حضرت زینب(سلام الله علیها) صبری از خود نشان داد که بازگو کردن آن برای تمام زنان و مردان می‌تواند بسیار درس‌آموز باشد.

در روز عاشورا هر چند که مصیبت بسیار زیاد بود و حضرت زینب(سلام الله علیها) بسیاری از عزیزانش را از دست داد، اما هیچ‌گاه صبر از کفش نرفت و وظایف خود را در آن شرایط حساس فراموش نکرد.

حضرت زینب(سلام الله علیها) با پیام‌رسانی واقعه عاشورا این واقعه را برای همیشه زنده نگه داشت و پیام شهیدان را به جامعه بشری منتقل کرد.

نکته دیگر در زمینه شخصیت حضرت زینب(سلام الله علیها) و سیره وی، ولایت‌پذیری و اطاعت محض از ولی زمان خود بود به این معنا که وی به طور کامل از امر امام زمان خود در تمام وقایع پیروی می‌کرد.

اگر تلاش‌های حضرت زینب(سلام الله علیها) برای پیام‌رسانی واقعه عاشورا نبود، شاید امروز ما اطلاعات بسیار کمی از واقعه عاشورا داشتیم و این آثار و برکات برای این حادثه اتفاق نمی‌افتاد.