سالهاست که دشمن از طریق بیان مطالب جوک و طنز به شیوه ای نامر ئی به دست خودمان با فرهنگ مان مبارزه می کند و از این مبارزه چند منظور عمده را دنبال میکند:

الف ) دور کردن  دلهای اقوام مختلف ایرانی از یکدیگر و تحقیر هر قوم در نزد قومی دیگر. هر قوم خود را از دیگری جدا دانسته  وبقیه را ذلیل می پندارد.

ب ) با این الفاظ برای هر منطقه تلقین منفی صورت میگیرد و فرهنگ آنها در طول زمان به بی فرهنگی تبدیل میشود. و این الفاظ برای آنها در طول سالیان تبدیل به عادت میشود. مثلا” اگر چندین نفر با نقشه قبلی به فردی سالم پیاپی بگویند که شما مریض هستید. این فرد ناخودآگاه احساس مریضی میکند.

امروزه بسیاری از روانشناسان قبول دارند که گفتن جملاتی مانند “خسته نباشید” اثر  منفی در مخاطب ایجاد می نماید و بهتر است بجای آن از جملاتی با مفهوم مثبت مانند “خداقوت” استفاده شود. اما شده تا به حال فکر کنیم که آیا جوک ساختن در مورد شهر های مختلف کشورمان این اثر سوء را دارد یا نه!؟

متأسفانه دردناکتر آنکه می بینیم بعضی افراد پای احادیث، ائمه و حتی آیات قرآن را به این محافل طنز باز میکنند! و با آنها شوخی میکنندکه باعث میشود ناخودآگاه در ذهن ما کم اهمیت جلوه دهند و اثر خود را از دست بدهند!

قبول کنیم این یک جنگ نرم است: حساب شده، مسالمت آمیز و دراز مدت، با ایجاد تغییر و تحول اساسی در باورهای اساسی جامعه.

به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی: «جنگ نرم یعنی جنگ بوسیله ابزارهای فرهنگی به وسیله نفوذ، به وسیله دروغ، به وسیله شایع پراکنی با ابزارهای پیشرفته ای که امروز وجود دارد ابزارهای ارتباطی که 10 سال قبل و 15 سال قبل و 30 سال قبل نبود امروز گشترش پیدا کرده جنگ نرم یعنی ایجاد تردید در دل‌ها و ذهن‌های مردم»